Actieve koolHet is een speciaal behandelde steenkool die organische grondstoffen (schelpen, steenkool, hout, enz.) verwarmt onder geïsoleerde lucht om niet-koolstofbestanddelen te verminderen (dit proces staat bekend als koolvorming), en vervolgens reageert met het gas en het oppervlak wordt geërodeerd om een microporeuze ontwikkelde structuur te produceren (dit proces staat bekend als activering). Omdat het activeringsproces een microscopisch proces is, dat wil zeggen dat een grote hoeveelheid moleculaire carbide-oppervlakteerosie puntige erosie is, veroorzaakt het oppervlak van actieve kool talloze kleine poren. De microporen van het oppervlak van actieve kolen zijn meestal tussen 2 en 50 nm, zelfs een kleine hoeveelheid actieve kolen, heeft ook een groot oppervlak, het oppervlak per gram actieve kolen is 500 ~ 1500 m2, alle toepassingen van actieve kolen zijn bijna allemaal gebaseerd op deze eigenschap van actieve kolen.

Actieve kolen is gemaakt van koolstofhoudende grondstoffen zoals hout, kolen en petroleum coke door thermolyse, geactiveerde verwerking en voorbereiding, met een ontwikkelde poriële structuur, een groter oppervlak en een rijke oppervlaktechemische groep, de algemene naam van het specifieke adsorptievermogen van het koolmateriaal.

Meestal is het poedervormige of korrelvormige poreuze amorfe kool met een sterke adsorptievermogen. Door vaste koolstoffen (zoals steenkool, hout, harde schelpen, kernen, hars, enz.) in geïsoleerde lucht onder 600-900 ° C hoge temperatuur carbonatie, en vervolgens bij 400-900 ° C onder omstandigheden met lucht, kooldioxide, waterdamp of een mengsel van de drie voor oxidatie na activering verkregen.

Carbonisatie maakt andere stoffen dan koolstof vluchtig en oxidatie-activering kan de resterende vluchtige stoffen verder verwijderen, nieuwe en uitbreidende oorspronkelijke poren produceren, de microporenstructuur verbeteren en de activiteit verhogen. Laagtemperatuur (400 ° C) geactiveerde kool wordt L-kool genoemd en hoge temperatuur (900 ° C) geactiveerde kool wordt H-kool genoemd. H-kool moet in een inerte atmosfeer worden gekoeld, anders wordt het omgezet in L-kool. De adsorptieeigenschappen van actieve kool zijn gerelateerd aan de chemische eigenschappen van het gas bij oxidatie en de concentratie, de activeringstemperatuur, het niveau van activering, de samenstelling van anorganische stoffen in actieve kool en het gehalte ervan, en andere factoren, voornamelijk afhankelijk van de eigenschappen van het actieve gas en de activeringstemperatuur.

Het koolgehalte, de relatieve oppervlakte, het asgehalte en de pH-waarde van de watersuspensie van actieve kool worden verhoogd met de verhoging van de activeringstemperatuur. Hoe hoger de activeringstemperatuur is, hoe vollediger de resterende vluchtige stoffen vluchtig zijn, hoe ontwikkelder de microporiële structuur is en hoe groter het oppervlak en de adsorptieactiviteit zijn.

De samenstelling en het gehalte van as in actieve kool hebben een grote invloed op de adsorptieactiviteit van de kool. Het asgehalte bestaat voornamelijk uit K2O, Na2O, CaO, MgO, Fe2O3, Al2O3, P2O5, SO3, Cl-enz., het asgehalte is gerelateerd aan de grondstoffen voor de productie van actieve kool, en met de verwijdering van vluchtige stoffen in de kool, het asgehalte in de kool toeneemt.

Vanaf 2007 bedroeg de jaarlijkse productie van actieve kolen 900 kt, waarvan meer dan twee derde van de totale productie op basis van actieve kolen (massa) was;